Over bekende en bijzondere mensen. Spraakmakende en ontroerende verhalen van onze "naobers".
Dat ik nou stond te springen om naar de zondagsschool te gaan, nee, maar de buurkinderen gingen ook, dus kon ik mooi mee. Zo redeneerde mijn vader en hij voegde er nog aan toe: “Slechter zö’j d’r neet van worden.”
Een bizar drukke tijd heb ik achter de rug. Terugkijkend voelde ik me afgelopen zomer soms ontheemd en verweesd. Een verhuizing, het overlijden van mijn vader. Zes weken nonstop werken, dus dan kun je inschatten hoe ik me nu voel.
In deze tijd van het jaar zoeken we de gezelligheid graag binnen. Lekker bij de open haard, met warme sloffen, kaarsjes aan. Een mooie tijd om elkaar verhalen te vertellen en herinneringen op te halen.
Onze Friese noaber en weergoeroe Piet Paulusma heeft in zijn glazenbol gekeken. Onder mystieke omstandigheden voorspelt hij ons een ijskoude, maar dan ook een echt ijskoude en lange winter.
Vijftien was ik en ik wilde wielrenner worden. De racefiets die ik daarvoor nodig had stond in een advertentie in de toenmalige GOC. Jurrie Dokter heette de verkoper. Hij woonde in Enschede en vroeg honderd keiharde guldens.
Veel mensen hebben een hekel aan de winter. Dat vind ik ook, wanneer ik zwoegend tegen storm en slagregen naar huis fiets, maar meestal associeer ik de winter met de buitenwereld buitensluiten en gezelligheid binnenshuis.
“Mensen denken vaak dat ze mijn verhaal hebben gehoord. Delen van het verhaal zijn ook al wel verteld. Nu is het tijd voor mijn verhaal.”
Onze oudste dochter kan fietsen en dat wil ze weten ook. Het liefst fietst ze elke dag met haar wit-paarse fietsje naar de dorpsschool aan de IJssel. Ik fiets naast haar met de bakfiets met daarin onze jongste telg.
In eerdere columns heb ik mijn liefde voor het rennen en wandelen in de natuur beleden. Juist in deze periode van het jaar, probeer ik tijd te maken om mijn hoofd leeg te maken en mijn lijf een beetje ‘in shape’ te houden.